Για τους περισσότερους ανθρώπους της γενιάς μου, το ερώτημα του εάν θα ψηφίσουμε στις εκλογές δεν τίθεται καν. Ζήσαμε (ως μικρά παιδιά, έστω) την εποχή που τις αποφάσεις που καθόριζαν τη ζωή μας τις έπαιρναν ημιαγράμματοι συνταγματάρχες. Είδαμε τους γονείς μας να γιορτάζουν τις πρώτες εκλογές της Μεταπολίτευσης, ό,τι και αν ψήφιζαν.
Αν ήταν στο χέρι μου, θα ψήφιζα στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Αυτές θα καθορίσουν τη ζωή των παιδιών μου, περισσότερο από όλες τις άλλες εκλογές, εδώ και δεκαετίες (ή μήπως αιώνες;) οπουδήποτε στον πλανήτη.
Η ειρηνική, ελεύθερη, και σχετικά άνετη ζωή στην οποία συνήθισαν οι δυτικοευρωπαίοι τα τελευταία 80 χρόνια είναι σε κίνδυνο. Με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο, η Ευρώπη θα βρεθεί σε δίλημμα. Θα επιχειρήσει να κατευνάσει όσους την απειλούν, είτε από ιδεολογική συμπάθεια είτε με την ελπίδα ότι θα την αφήσουν στην ησυχία της; Ή θα τους αποδείξει ότι έκαναν λάθος που υπολόγιζαν στην δήθεν τρυφηλή αβουλία της;
Σε αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές, αυτό που κρίνεται δεν είναι η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, οι ικανότητες του Ανδρουλάκη, ή η ηγεσία του Κασελάκη. Κρίνεται το εάν τη Δευτέρα οι φίλοι του Τραμπ και του Πούτιν θα πανηγυρίζουν. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη.
