Δημοσιεύτηκε ως επιστολή στο περιοδικό «Lifo» (Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006)
Λυπάμαι που χαλάω την ευφορία του συνεργάτη σας Δ. Ρηγόπουλου και των αναγνωστών σας για έναν από τους 21 λόγους που αγαπάμε την Αθήνα (Lifo 45, 30 Νοεμβρίου 2006): «Επειδή μπορούμε να κάνουμε βόλτα στον ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» (εννοεί Διονυσίου Αρεοπαγίτου-Αποστόλου Παύλου-Ερμού).
Θα ήθελα, όμως, να παρατηρήσω ότι παρότι στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχουν τόσο ωραίοι πεζόδρομοι, είναι τουλάχιστον πεζόδρομοι, όπου οι πεζοί απολαμβάνουν τον περίπατό τους σε ένα δρόμο που προορίζεται για αυτούς αποκλειστικά.
Ο «ωραιότερος» δικός μας, αντίθετα, είναι ένας κανονικός δρόμος, με λίγο λιγότερη κίνηση από ό,τι τότε που δεν ήταν «πεζόδρομος», όπου κινούνται με κανονική ταχύτητα μοτοσυκλέττες, αυτοκίνητα, φορτηγάκια, απορριματοφόρα του Δήμου, περιπολικά όλων των αστυνομιών - χωρίς οποιοσδήποτε από τους παραπάνω να αισθάνεται ότι υπάρχει πρόβλημα.
Αναρωτιέμαι μήπως, αντί να επιδίδεστε στο ευγενές άθλημα του αυτοσυγχαίρεσθαι (στο οποίο τόσο διαπρέπει η χώρα μας), θα ήταν προτιμότερο να γράψετε δυο λόγια που ίσως θα βοηθούσαν στη διάδοση ενός κώδικα αλληλοσεβασμού και πολιτισμένης συμβίωσης στην πόλη μας.